Wzór wniosku o ustanowienie służebności przesyłu z omówieniem 6 www.przesył-energii.pl www.radcowie.biz przeznaczenie nieruchomości, sposób korzystania z urządzeń przesyłowych i ich charakter (wielkość, wpływ ich funkcjonowania na otoczenie, przeznaczenie),

Dzisiaj przybliżamy sprawę odszkodowań za słupy energetyczne i wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości przez przedsiębiorstwo przesyłowe. Pomimo upływu lat jest to nadal często nieuregulowane zjawisko i wielu właścicieli może ubiegać się z tego tytułu o należytą rekompensatę. Z naszego artykułu dowiecie się, kto może ubiegać się o odszkodowanie za słupy energetyczne, w jakich przypadkach i o jakie wartości można się ubiegać. A dla osób, które chcą walczyć o odszkodowanie za służebność przesyłu, przygotowaliśmy wzór wniosku do pobrania! Spis treści – Czego dowiesz się z artykułu? Kto może ubiegać się o odszkodowanie za słupy energetyczne? Po pierwsze musisz być właścicielem działki, na której stoją urządzenia przeznaczone do służebności przesyłu. Do urządzeń przesyłowych zaliczamy: słupy energetyczne, rury z gazem i urządzenia cieplno-kanalizacyjne. Na początku zapoznajcie się z treścią księgi wieczystej Waszej działki (potrzebne informacje znajdziemy w dziale III). Sprawdźcie, czy widnieją tam zapisy dotyczące urządzeń przesyłowych. Według art. 49 § 1 kc urządzenia przesyłowe to: “Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.” Jeżeli nie doszukaliśmy się w księdze wieczystej żadnych wpisów, skontaktujmy się z przedsiębiorstwem przesyłowym, który jest właścicielem słupów energetycznych. Poprośmy o dostęp do dokumentów stwierdzających prawne zajęcie nieruchomości. Jeżeli takie dokumenty istnieją, sprawdźmy, czy właściciel nieruchomości o tym wie i wyraził pisemną zgodę na użyczenie swojego gruntu. Zgodnie z prawem wyrażenie zgody na posadowienie urządzeń przesyłowych obowiązuje od 1985 roku. Zatem, żeby ubiegać się o odszkodowanie za służebność przesyłu, muszą być spełnione poniższe warunki: urządzenie przesyłowe jest własnością przedsiębiorcy, działka na której znajduje się infrastruktura przesyłowa (albo przebiega nad jej gruntem lub pod jej powierzchnią) jest naszą własnością, przedsiębiorca w sposób bezumowny korzysta z naszej nieruchomości, korzystanie z urządzeń przesyłowych jest konieczne dla ich właściciela, roszczenie nie uległo przedawnieniu. Czas stania słupów energetycznych, a przedawnienie odszkodowania Istotne jest udokumentowanie okresu stania słupów energetycznych na naszej posiadłości. Ma to ważny związek z tak zwanym prawem zasiedzenia. Prawo zasiedzenia obowiązuje w przypadku, gdy: Słupy energetyczne stoją na naszej działce ponad 20 lat, a dystrybutor prądu umieścił słupy w dobrej wierze (umowa z właścicielem działki). Słupy energetyczne stoją na naszej działce ponad 30 lat, bez uzgodnienia z właścicielem, mowa o postawieniu urządzeń przesyłowych w złej wierze. Zasiedzenie oczywiście dotyczy nie tylko słupów energetycznych, ale i innych urządzeń przesyłowych. Warto jednak wiedzieć, że przedawnieniu NIE ULEGAJĄ roszczenia o ustanowienie służebności przesyłu oraz nakazanie usunięcia słupów i innych elementów infrastruktury przesyłowej. Natomiast zgodnie z art. 118 kc po 6 latach przedawniają się roszczenia o zapłatę wynagrodzenia / odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości lub wykupienie nieruchomości. Jak wycenia się odszkodowanie za słupy energetyczne? Na chwilę obecną nie istnieją akty prawne dotyczące wyceny odszkodowań związane z bezumownym korzystaniem z nieruchomości. Istnieją natomiast zalecane wytyczne, którymi posiłkują się rzeczoznawcy w takich przypadkach. Na wysokość odszkodowania za słupy energetyczne wpływ ma kilka czynników: cena gruntu za metr kwadratowy, czy jest to działka rolna, czy budowlana, jak usytuowanie słupów energetycznych zakłóca estetykę i utrudnia korzystania z działki, rodzaj i klasa gruntu, spadek wartości działki spowodowane staniem urządzeń przesyłowych. Biegły na podstawie powyższych kryteriów wycenia miesięczną stawkę czynszu dzierżawy, jaką właściciel dostałby dzierżawiąc grunt – mnożąc to przez okres stania urządzeń przesyłowych, ale nie większy niż 6 lat. Na wielkość odszkodowania za słupy energetyczne wpływa nie wielkość działki, a pas wyłączony z użytkowania i gospodarowania. Jak wyliczyć obszar wyłączony z użytkowania i gospodarowania? Obszar wyłączony z użytkowania i gospodarowania zależy od wielkości napięcia linii znajdującej się na naszej nieruchomości. Im jest ono większe, tym większy wydzielany jest pas. Dokładną wielkość napięcia linii znajdziemy w planie zagospodarowania przestrzennego, który znajduje się w Urzędzie Gminy. W większości przypadków zakłada się, że linie o napięciu 15-30 kW to pas 3-4 metrów. Linie 110 kW i większe to obszar między 9, a 15 metrów. Otrzymaną szerokość pasa mnożymy przez długość przebiegania linii energetycznych. Uwzględniamy również drogę dojazdową do pasa energetycznego np. w przypadku naprawy awarii. Szerokość dojazdu zawsze wynosi 2,5 metra. Łączna suma obszaru drogi dojazdowej i wyłączonego terenu z użytkowania wpływa na to ile odszkodowania otrzymamy. (źródło: Konieczny Dariusz, Kowalczyk Cezary, “Ekonomiczne aspekty ustanowieniasłużebności przesyłu w lasach”, Kołobrzeg, 2018) Odległość D[el] wskazuje minimalny odstęp w powietrzu, mający zapobiegać wyładowaniu zupełnemu w czasie przepięć. Przykładowo dla sieci o maksymalnym napięciu do 245 kV odległość D[el] wynosi 1,70 m. Wysokość odszkodowania za słupy energetyczne – ile przyznają sądy? Z kancelarii prawnej uzyskaliśmy odpowiedź, że wysokość odszkodowań za słupy energetyczne trudno sprowadzić do jednego mianownika. Ich wielkość to sprawa indywidualna. Natomiast dla uproszczenia przyjmuje się, że jest to równowartość 1/10 ceny rzeczywistej. Dla terenów przeznaczonych pod zabudowę rzeczoznawcy przyjmą stawkę 2-3 zł za metr kwadratowy miesięcznie. Zakładając, że suma drogi dojazdowej i obszaru wyłączonego z użytkowania wynosi 1000 m2, a kwota należna wynosi 2,50 zł za m2. To za miesiąc stania linii energetycznych należy nam się 2 500 zł. Po dziesięciu latach kwota to urośnie do 300 000 zł. W przypadku terenów rolnych kwota ta obliczana jest w inny sposób. Mnożymy powierzchnię zajętego gruntu przez stawkę wynikające z tytułu rocznej jego dzierżawy. Od wielkości przyznanego nam odszkodowania zostanie odjęta pięcioprocentowa opłata sądowa oraz inne koszty związane z postępowaniem takie jak pomoc prawna czy wstępne wyliczenia fachowców. Kalkulator odszkodowania za służebność przesyłu – jak obliczyć rekompensatę? Choć w przepisach prawa nie znajdziemy konkretnych kryteriów określających należne kwoty za bezumowne korzystanie z nieruchomości, to praktyka rzeczoznawców wskazuje możliwe sposoby na ich obliczenie. Zacznijmy od tego, że za służebność przesyłu możemy otrzymać odszkodowanie (za szkody) oraz wynagrodzenie (stricte za służebność przesyłu). Ilustruje to poniższy obrazek: (źródło: Konieczny Dariusz, Kowalczyk Cezary, “Ekonomiczne aspekty ustanowieniasłużebności przesyłu w lasach”, Kołobrzeg, 2018) Pierwszym krokiem do wyceny odszkodowania za słupy energetyczne jest obliczenie różnicy wartości nieruchomości ze wzoru: WSP = (W1*- W2) x PPE, gdzie: WSP to wartość wynagrodzenia za służebność przesyłu, W1* – wartość 1 m2 nieruchomości obciążonej urządzeniami przesyłowymi z niewypłaconym wynagrodzeniem za służebność przesyłu, W2 – wartość 1 m2 nieruchomości obciążonej infrastrukturą przesyłową z ustanowioną służebnością nieodpłatną albo wynagrodzeniem jednorazowym, PPE – powierzchnia pasa eksploatacyjnego. Szczegółowe omówienie wzorów, które możemy wykorzystać do kalkulacji wysokości odszkodowania lub wynagrodzenia za służebność przesyłu, znajdziemy w artykule: Dariusz Konieczny, „Odszkodowania i wynagrodzenia przy ustanawianiu służebności przesyłu”, Studia i Materiały Towarzystwa Naukowego Nieruchomości. 20 (2012): 131–42. Droga ubiegania się o odszkodowanie za słupy energetyczne / służebność przesyłu Zanim skorzystamy z usług kancelarii odszkodowawczej, warto wykorzystać najpierw polubowny sposób porozumienia z przedsiębiorcą. Przeważnie jest to dobre rozwiązanie dla obydwu stron. Wiadomo, że właściciele nie chcą mieć na swojej działce dużych nieestetycznych obiektów, ograniczających możliwość całkowitego wykorzystania nieruchomości. Zmiana przebiegu linii przesyłowych dla dystrybutora może okazać się bardzo kosztowna i czasochłonna. Chcąc załatwić sprawę kompromisowo skierujmy pismo do właściciela słupów energetycznych o: Odszkodowanie za bezprawne wykorzystanie z gruntu za okres ostatnich 6 lat (maksymalny okres, o jaki możemy się ubiegać, jeżeli okres jest krótszy, to wpisujemy odpowiednią datę). Należności z tytułu odpłatnej służebności przesyłu. Chodzi o zapłatę za korzystanie z naszego terenu. Odszkodowanie za służebność przesyłu – podstawa prawna roszczeń Warto zauważyć, że art. 305[2] kc mówi tylko, że wynagrodzenie za służebność przesyłu powinno być “odpowiednie”. Choć samo wynagrodzenie nie jest sensu stricto odszkodowaniem, to ma ono na celu rekompensować: szkody planistyczne (podstawa prawna roszczenia to art. 36 ustawy o planowaniu przestrzennym), szkody polegające na zmianie użytkowania nieruchomości wskutek posadowienia nieruchomości. Całość ilustruje poniższy obrazek: (źródło: Jerzy Dąbek, “Określanie wartości nieruchomości przeznaczonych pod urządzenia infrastruktury technicznej oraz wartości szkód inwestycyjnych i wynagrodzenia za korzystanie z pasa służebności przesyłu” Nieruchomość w Przestrzeni 4, (2018): 182-97) Odszkodowanie za słupy energetyczne wzór Jak pisaliśmy na początku artykułu, musimy spełnić pewne warunki, aby uzyskać odszkodowanie za służebność przesyłu. Kluczowe jest, aby urządzenie przesyłowe należało do przedsiębiorcy, przebiegało przez nieruchomość, której jesteśmy właścicielem. W dodatku skierowanie do sądu o wynagrodzenie za służebność przesyłu powinny uprzedzić próby polubownego rozwiązania sporu. Warto pamiętać, że roszczenie o ustanowienie służebności przesyłu nie ulegają przedawnieniu. Wzór pisma o odszkodowanie za słupy energetyczne można pobrać poniżej: W piśmie należy umieścić takie informacje jak: dane na temat nieruchomości obciążonej służebnością przesyłu (numer księgi wieczystej, numer ewidencyjny), dane na temat przedsiębiorstwa korzystającego bezumownie z nieruchomości, opis urządzeń przesyłowych (ich rodzaj, parametry, umiejscowienie, obszar który zajmują wraz z pasem ochronnym i pasem dostępu), opis negocjacji przedsądowych i przyczyny ich niepowodzenia, wysokość oczekiwanego wynagrodzenia za służebność przesyłu, uzasadnienie wniosku. Firma przesyłowa nie chce płacić odszkodowania – co zrobić? Często zdarza się, że firmy przesyłowe w pierwszej kolejności próbują odrzucić nasze roszczenia – licząc, że zaniechamy dalszych prób walczenia o swoje należności. W wielu przypadkach zasłaniają się dobrem ogółu, podają zaniżone kwoty odszkodowań, unikają nas i nie odpowiadają na pisma. Jeżeli próby polubownego porozumienia nie doszły do skutku, wejdźmy na drogę sądowną. W tym celu należy dostarczyć aktualny wpis z księgi wieczystej. Ponadto musimy posiadać mapę z dokładnie ukazanym obszarem urządzeń przesyłowych oraz wpis do rejestru gruntu. Co nam przysługuje oprócz odszkodowania za służebność przesyłu? Oprócz odszkodowania za słupy energetyczne na naszej nieruchomości możemy ubiegać się o przebudowę infrastruktury, a nawet jej usunięcie. Mowa tu w szczególności o wszystkich instalacjach znajdujących się ponad naszym gruntem. Dystrybutor powinien wszystkie linie, kable zainstalować pod ziemią. Koszt przebudowany oczywiście leży po stronie przedsiębiorstwa przesyłowego. Informacje o autorze to pierwsza porównywarka cen prądu w Internecie. Dzisiaj nie tylko porównujemy koszty kWh energii elektrycznej oraz gazu, ale również tworzymy dla Was rankingi, recenzje oraz eksperckie artykuły z innych branż energetycznych, takich jak fotowoltaika, pompy ciepła czy magazyny energii.

Podstawa prawna do uzyskania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Zgodnie z art. 224 § 2 Kodeksu cywilnego (dalej kc) w związku z art. 225 kc samoistny posiadacz w złej wierze jest m.in. zobowiązany względem właściciela do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy, w tym wypadku nieruchomości, stanowiącej własność Sprawa dotyczy wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości przez PKP oraz odszkodowania za uszkodzenie budynku spowodowane przejeżdżającymi pociągami. Poznań dnia ... roku POZEW w sprawie: Jana P. ul. xxxx 42 00-000 Poznań - powoda - zast. przez adw. Tomasza Grzybkowskiego 61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3 m 4 - c/a - Zachodniej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych Al. Niepodległości 8 61-875 Poznań - pozwanemu - wartość przedmiotu sporu: złotych I Wydział Cywilny Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu W imieniu powoda, z powołaniem się na załączone pełnomocnictwo do reprezentowania w tej sprawie, wnoszę: I. o nakazanie pozwanemu, aby wydał powodowi część nieruchomości położonej w Poznaniu, przy ulicy xxxx 42, działki nr 00 zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w Poznaniu KW o powierzchni 120 m2, na której pozwany zbudował torowisko kolejowe. II. o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia następnego od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty. III. o nakazanie pozwanemu, aby wzdłuż nieruchomości położonej w Poznaniu, przy ulicy xxx 42, wzdłuż działki nr 00 zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w Poznaniu KW od strony torowiska kolejowego wykonał ekran dźwiękochłonny, o wysokości 3 metrów. IV. o przeprowadzenie rozprawy również w razie nieobecności strony powodowej, V. o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie złote Uzasadnienie I. Powód jest właścicielem nieruchomości położonej w Poznaniu, przy ulicy XX 42, zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w Poznaniu KW o powierzchni 1700 m2. Dowód: przesłuchanie stron Pozwany samowolnie zajął część nieruchomości powoda o powierzchni 120 m2, włada nią bez zgody powoda, bez tytułu prawnego. Dowód: przesłuchanie stron II. Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi norma prawna wynikająca z treści art. 140 kodeksu cywilnego w związku z art. 222 § 1 kodeksu cywilnego. III. Powód dochodzi ponadto wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez pozwanego z części nieruchomości powoda. Powód przyjmuje, iż wynagrodzenie za korzystanie z jednego metra kwadratowego należącej do niego nieruchomości winno wynosić 5 zł. Miesięczne wynagrodzenie za bezumowne korzystanie przez pozwanego z części nieruchomości powoda winno wynosić: 120 m x 5 zł = 600,00 złotych miesięcznie Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie przez pozwanego z części nieruchomości powoda za okres ostatnich 10 lat winno wynosić: 10 x /600 zł x 12 miesięcy/ = złotych IV. Podstawę prawną roszczenia powoda o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie przez pozwanego z części nieruchomości powoda stanowi norma prawna wynikająca z treści art. 225 kodeksu cywilnego w związku z art. 224 § 2 kodeksu cywilnego. V. Powód dochodzi także odszkodowania za uszkodzenia w budynku położonym na jego nieruchomości spowodowane przez przejeżdżające w odległości ok. 2,5 metra pociągi. Na odszkodowanie składają się: - koszty wzmocnienia fundamentów - zł - koszty usunięcia pęknięcia ścian - zł - koszty wymiany okien na okna plastikowe, o podwyższonej dźwiękoszczelności - zł razem - zł Ponadto powód dochodzi kwoty złotych tytułem kosztów niezbędnych do rozebrania torowiska wybudowanego na nieruchomości powoda, usunięcia nasypu kolejowego, rekultywacji gruntu. VI. Podstawę prawną roszczenia odszkodowawczego stanowi norma prawna wynikająca z treści art. 415 kodeksu cywilnego. VII. Powód dochodzi ponadto nakazania pozwanemu, aby wzdłuż nieruchomości położonej w Poznaniu, przy ulicy XX 42, zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w Poznaniu KW od strony torowiska kolejowego wykonał ekran dźwiękochłonny, o wysokości 3 metrów. Pozwany jest właścicielem sąsiedniej nieruchomości, na której wybudował część szlaku kolejowego oraz stację rozrządową - wykorzystuje swoją nieruchomość w sposób zakłócający korzystanie z nieruchomości sąsiednich. Powód nie domaga się zatrzymania z tego powodu działalności przedsiębiorstwa pozwanego, co wydaje się mało racjonalne, ale domaga się wykonania przez pozwanego ekranów dźwiękochłonnych ograniczających skutki działalności pozwanego. Pogląd taki wynika także z orzecznictwa Sądu Najwyższego1. Załączniki: 1. Pełnomocnictwo 2. Odpis pozwu (adwokat Tomasz Grzybkowski) 1 uchwała SN U III CZP 4/84 OSNC 1984/10/171 Glosa: Piątowski J. OSP: 1985 r. nr 6 Glosa: Serda J. OSP: 1985 r. nr 6 Uniemożliwianie lub utrudnianie właścicielowi nieruchomości odbioru programu telewizyjnego na skutek wzniesienia budynków na nieruchomości sąsiedniej stanowi działanie zakłócające korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę w rozumieniu art. 144 W takim wypadku osobie narażonej na tego rodzaju zakłócenia przysługuje roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem (art. 222 § 2 Stosownie do okoliczności przywrócenie do stanu poprzedniego może wyrażać się w nakazaniu osobie zakłócającej podłączenia na jej koszt urządzeń telewizyjnych do instalacji znajdującej się na nieruchomości sąsiedniej. Streszczenie treści apelacji w tej sprawie: Do Sądu Apelacyjnego w Poznaniu pozwany PKP złożył apelację, domagając się zmiany zaskarżonego powództwa w pkt I. co do kwoty złotych, w pkt. II i III wyroku w całości; zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Pozwany zarzuca że ustalenia faktyczne Sądu są niezgodne z materiałem dowodowym zebranym w sprawie; ponadto przekroczona została granica swobodnej oceny dowodów (pominięcie dowodu z zeznania świadka orzeczenie niezgodnie z opiniami biegłych oraz zdaniem powoda nie wskazano również przyczyn dla których Sąd odmówił wiarygodności oświadczeniu świadka I. Pozwany kwestionuje wysokość ustalonego przez Sąd wynagrodzenia za korzystanie przez pozwanego z części nieruchomości powoda. Zdaniem powoda wyliczenia stawki podane przez biegłego (na których sąd oparł swoje orzeczenie) sporządzone zostały w sposób niewystarczająco poparty podstawami. Powód twierdzi, że stawka 5 złotych za metr kwadratowy to stawka zbyt wysoka - powołując się na opinii innych biegłych. II. Sąd Okręgowy nakazał pozwanemu, by wydał powodowi posiadaną przez niego część nieruchomości (o powierzchni 120 m2). Zdaniem sądu pozwany wykorzystuje zaistniałą sytuację i nie podejmuje żadnych działań, aby uregulować stan prawny części nieruchomości zajętej przez niego, nie liczy się z interesem powoda. Pozwany twierdzi jednak, że powód nabył sporną nieruchomość w 1984 roku od wiedząc, że część nieruchomości była za zgodą poprzedników obecnego właściciela we władaniu pozwanego. Powód powołuje się na protokół z 1976 roku, w którym małżonkowie T. zezwolili pozwanemu na zajęcie części nieruchomości wnosząc jednocześnie, aby nabycie nieruchomości nastąpiło w jak najpóźniejszym terminie. Dlatego pozwany nie dążył za wszelką cenę do sfinalizowania sprawy wykupu. Pozwany wskazuje również, że w momencie sprzedaży nieruchomości (w 1984 roku) nie poinformowano pozwanego o zmianie stanu faktycznego, a o nowym właścicielu pozwany dowiedział się dopiero w 1995 roku. Od tego czasu - jak twierdzi pozwany - podejmowane były liczne próby uregulowania stanu prawnego. Pertraktacje nie przyniosły jednak efektu - między innymi na skutek zmian organizacyjnych oraz zbyt wysokich żądań powoda odnośnie ceny wykupu. Pozwany zaznacza, że chcąc zrekompensować niemożność korzystania z części nieruchomości wypłacił powodowi kwotę 700 złotych, opierając się na opinii biegłego Pozwany kwestionuje również decyzję Sądu odnośnie wydania spornej nieruchomości. Biegli stwierdzili, że z uwagi na usytuowanie i istniejące zagospodarowanie nieruchomości, uwolnionej powierzchni nie można w jakikolwiek sposób wykorzystać. Pozwany twierdzi, że "poza uwolnieniem części nieruchomości spod infrastruktury kolejowej nie nastąpi polepszenie warunków środowiska, a wręcz odwrotnie - nastąpi ich pogorszenie". III. Pozwany kwestionuje wydane w orzeczeniu Sądu zobowiązanie pozwanego do wykonania ekranu dźwiękochłonnego o wysokości 3 metrów. W opinii biegłego, na którą powołuje się pozwany, ekran dźwiękochłonny ustawiony w tym miejscu, by spełniał swoje zadanie, powinien mieć wysokość 5 metrów. Pozwany zaznacza, że Sąd Okręgowy nie wziął w tym przypadku pod uwagę opinii biegłego, a tylko wolę powoda. Pozwany powołuje się również na informację uzyskaną przez pozwanego z Miejskiej Pracowni Urbanistycznej. Z informacji tej wynika, że na terenie nieruchomości powoda ma powstać ciąg komunikacyjny - ulica biegnąca wzdłuż torów kolejowych. Zdaniem powoda nakazanie ustawienia w tym miejscu ekranu dźwiękochłonnego "nie znajduje uzasadnienia i narazi pozwanego na niewspółmierne do efektu koszty". IV. Pozwany twierdzi, że zasądzenie na rzecz powoda zapłaty kwoty zł. tytułem wymiany okien nie zostało poparte dowodami, a jedynie opinią biegłego. Jednocześnie pozwany zauważa, że hałas (który faktycznie w tym miejscu występuje) z roku na rok jest coraz mniejszy - na skutek mniejszego niż w latach 80. natężenia ruchu kolejowego. Pozwany pisze w apelacji: "zdziwienie pozwanego budzi fakt, że w latach 1984 - 1995, tj. od chwili gdy powód stał się właścicielem spornej części nieruchomości do czasu pierwszego pisma powoda do pozwanego, powód nie powiadomił pozwanego, że on jest właścicielem oraz, że odczuwa ujemne skutki związane z sąsiedztwem Kolei". Poznań, dnia 25 listopada 2002 roku Odpowiedź na apelację w sprawie: N. c/a PKP Sygn. akt … Wydział Cywilny Sądu Apelacyjnego ul. Trójpole 21 61-693 Poznań W imieniu powoda z powołaniem się na pełnomocnictwo w aktach sprawy, w odpowiedzi na apelację pozwanego Polskich Kolei Państwowych z dnia 21 października 2002 roku, wnoszę o: I. oddalenie apelacji pozwanego Polskich Kolei Państwowych w całości, II. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie złotych UZASADNIENIE I. Apelacja pozwanego PKP jest całkowicie bezzasadna i powinna być oddalona w całości. Pozwany zarzuca niezgodność ustaleń faktycznych Sądu I instancji z materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Błąd w ustaleniach faktycznych (error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Granice swobodnej oceny dowodów wyznaczają trzy czynniki: logiczny, ustawowy oraz ideologiczny. Czynnik logiczny oznacza, że są ma obowiązek wyprowadzenia z zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych. Między wnioskami sądu, które wyprowadza on przy ocenie poszczególnych dowodów, nie mogą istnieć sprzeczności1. Zdaniem powoda, Sąd I instancji w sposób prawidłowy ustalił stawkę wynagrodzenia za korzystanie z części nieruchomości przez pozwanego na poziomie 5 zł/m2 gruntu. Stanowisko Sądu wynika z prawidłowej oceny opinii biegłego która pod względem merytorycznym nie budzi żadnych zastrzeżeń. Dowód: opinia biegłego z 2 grudnia 1999 roku, w aktach sprawy. Wprawdzie pozwany zgłosił do niej zastrzeżenia, ale równocześnie nie wystąpił z inicjatywą dowodową w tym zakresie. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów wywodzi skutki prawne (art. 6 kc). Skoro strona pozwana nie powołała żadnego konkretnego środka dowodowego, który miałby podważyć opinię biegłego Sąd nie miał obowiązku jej wyręczania, zwłaszcza, że była ona zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 5 listopada 1997 roku (III CKN 244/97, OSNC 3/98/52) przyjął, że możliwość dopuszczenia dowodu niewskazanego przez strony, nie oznacza, że Sąd obowiązany jest zastąpić własnym działaniem bezczynność strony. Strona pozwana, dopiero w apelacji wskazała, że podstawą jej twierdzeń kwestionujących wysokość stawki wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości powoda, są informacje uzyskane od "innych biegłych sądowych". Powyższe twierdzenia strony pozwanej powinny zostać pominięte zgodnie z przepisem art. 381 kpc, który stanowi, że Sąd II instancji może pominąć nowe fakty lub dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji2. Wobec powyższego, apelacja pozwanego jest w tej części bezzasadna i powinna zostać oddalona. II. Pozwany zarzucił Sądowi I instancji naruszenie art. 233§1 kpc, poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na pominięciu dowodu z zeznań świadka Zdaniem powoda, Sąd decydując o dopuszczeniu dowodu przedstawionego przez stronę procesową, powinien rozważyć, czy dany fakt ma istotne znaczenie dla sprawy (art. 227 kpc). Istotność ta wynika z przedmiotu postępowania i wiąże się z twierdzeniami faktycznym stron. Powoływane fakty winny mieć znaczenie prawne. Selekcji faktów dokonuje sąd, uwzględniając zasadę prawdy materialnej i zasadę kontradyktoryjności. W ostatecznym wyniku istotność faktu jest oceniana przez sąd z punktu widzenia prawa materialnego. Oświadczenie wbrew stanowisku strony pozwanej, nie miało istotnego znaczenia w niniejszej sprawie. Niesporna między stronami była okoliczność, ze powodowi przysługuje prawo własności przedmiotowej nieruchomości. Twierdzenia iż powód doskonale wiedział, że część nieruchomości o powierzchni 120 m2 była za zgodą poprzedników obecnego właściciela we władaniu pozwanego, nie mogły mieć istotnego znaczenia dla podważenia zasadności powództwa w przedmiocie wydania nieruchomości z uwagi na przysługujące powodowi prawo własności. Jak słusznie wskazał Sąd I instancji okoliczność ta "nie ma żadnego przełożenia na leżące po stronie powoda oczywiste prawo własności". Również Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 27 sierpnia 1970 roku (II CR 377/70, nie pub.; akceptowane przez "Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego" Wydawnictwo Prawnicze W-wa 1999 r., przyjął, iż nie jest uchybieniem procesowym pominięcie dalszych dowodów, gdy w świetle zebranego materiału istotne okoliczności stały się między stronami niesporne, a dalsze dowody miałyby jedynie służyć naświetleniu okoliczności towarzyszących, nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Zdaniem powoda w tej części apelacja jest bezzasadna i powinna zostać oddalona. III. W ocenie powoda, całkowicie bezzasadny jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 328 § 2 kpc, poprzez nie wskazanie w uzasadnieniu wyroku przyczyn, dla których Sąd ten odmówił wiarygodności oświadczeniu świadka Według powoda, Sąd I instancji nie odmówił wiarygodności oświadczeniu tylko postanowił oddalić wniosek strony pozwanej o jej przesłuchanie w charakterze świadka, z uwagi na nieistotność tych zeznań w sprawie. O braku istotności oświadczenia oraz o stanowisku Sądu I instancji w tym zakresie, zawartym w uzasadnieniu wyroku była mowa w punkcie II niniejszego pisma. Apelacja pozwanego w tej części jest bezzasadna i powinna zostać oddalona. IV. W ocenie powoda, jako zupełnie gołosłowny, należy uznać zarzut pozwanego, że Sąd I instancji niesłusznie przyjął, iż strona pozwana wykazywała bierność w regulowaniu stanu prawnego przedmiotowej nieruchomości. W szczególności należy zaprzeczyć twierdzeniom pozwanego, że dowodem na jego pozytywne działanie w kierunku wykupu nieruchomości, było kilkukrotne zawieszenie postępowania sądowego z uwagi na prowadzone pertraktacje ugodowe. Niesporna jest wprawdzie okoliczność, iż Sąd I instancji kilkakrotnie zawiesił postępowanie sądowe na zgodny wniosek stron, ale za każdym razem podejmowała decyzję o jego podjęciu na żądanie strony powodowej. Pozwany nie dotrzymywał bowiem warunków prowadzonych pertraktacji i w uzgodnionym przez strony terminie nie podejmował żadnych działań mających na celu wykup nieruchomości powoda. Dowód: 1. wniosek powoda z r., w aktach sprawy, 2. pismo powoda z r., w aktach sprawy. Jak słusznie przyjął Sąd I instancji, takie działanie pozwanego i jego poprzednika (przedsiębiorstwa państwowego) było wykorzystywaniem pozycji monopolisty na rynku i zasługiwało na ochronę w świetle przepisów prawa. Apelacja pozwanego w tej części jest bezzasadna i powinna zostać oddalona. V. Nie do zaakceptowania jest również stanowisko zajęte przez pozwanego w apelacji, iż Sąd I instancji orzekł w pkt. II i III wyroku niezgodnie z opiniami biegłych i Sąd Okręgowy uznał za wiarygodną opinię biegłych w zakresie, w jakim wskazali oni, że "uwolnienie" spornej części nieruchomości spowoduje, że będzie ona mogła być wykorzystywana przez powoda jedynie w ograniczonym zakresie. Jednocześnie Sąd ten wskazał, że "takie ograniczenia nie mogą przekładać się na brak ochrony posiadanego przez powoda prawa jej własności i legalizować działania powoda". Zdaniem powoda, stanowisko Sądu I instancji jest słuszne w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz brzmienia przepisu art. 140 kpc. Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z 20 kwietnia 1993 roku (OTK I/93, stwierdził, że prawo własności traktowane jest w naszym systemie prawnym jako prawo podmiotowe o najszerszej treści i w porównaniu z innymi prawami - jako prawo najsilniejsze w stosunku do rzeczy. Również Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, stanowi, że każda osoba fizyczna ma prawo do poszanowania swojego mienia. Nikt nie może być pozbawiony swojej własności, chyba że w interesie publicznym i na warunkach przewidzianych przez ustawę. Z całą pewnością nie można uznać bezprawnego działania pozwanego, który samowolnie zajął przedmiotową nieruchomość i przez wiele lat nie wykazywał chęci prawnego uregulowania zaistniałej sytuacji, jako zasługujące na ochronę w świetle przepisów prawa. Zgodnie z przepisem art. 321 § 1 kpc są nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, oraz zasądzać ponad żądanie. Skoro żądanie powoda w zakresie budowy ekranu dźwiękochłonnego jest uzasadnione co do zasady, niesłuszny jest zarzut pozwanego, iż Sąd I instancji orzekł niezgodnie z materiałem dowodowym zebranym w sprawie w postaci opinii biegłego Sąd wskazał, że autor opinii sugerował - jako mającą spełnić swój cel - wysokość tego ekranu równą 5 m; skoro jednak powód domagał się w wysokości równej 3 m znalazło to wyraz w rozstrzygnięciu. Apelacja pozwanego w tej części jest bezzasadna i powinna zostać oddalona. VI. Pozwany w apelacji zarzucił również, iż zasądzenie na rzecz powoda kwoty złotych tytułem wymiany okien nie zostało poparte żadnymi dowodami. Sąd I instancji, w ocenie powoda, prawidłowo przyjął, iż okoliczność powyższa wynika z opinii biegłego która była poprzedzona wizją lokalną. Dowód: opinia biegłego z 2 grudnia 1999 roku w aktach sprawy. Stanowisko Sądu jest uzasadnione szczególnie w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego, wskazującego, że zastrzeżona dla sądu swobodna ocena dowodów nie opiera się na ilościowym porównaniu przedstawionych przez strony i biegłych spostrzeżeń oraz wniosków, lecz na odpowiadającemu zasadom logiki powiązaniu ujawnionych w postępowaniu dowodowym okoliczności w całość zgodną z doświadczeniem życiowym3. Zdaniem powoda apelacja pozwanego jest w całości bezzasadna i powinna zostać oddalona. VII. Koszty zastępstwa adwokackiego w tej sprawie, wynikają z zawartej umowy pomiędzy Adwokacką Spółką Partnerską a powodem i znajdują pełne oparcie w normie prawnej wynikającej z § 13 w związku z § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszeniu przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( z 2002 , nr 163, poz. 1348). (adwokat Tomasz Guzek) Przypisy: 1 orz. SN z r., II URN 175/79, OSNC 10/80/200; "Granice sędziowskiej swobodnej oceny dowodów" BMS 1961 r., nr 7-8. 2 tak też "Nowy środek odwoławczy: apelacja", PS 1993, nr 6, s. 48 3 orz. SN z r., II URN 175/79, OSNCP 10/80/200 Materiał archiwalny oparty o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego sporządzenia. Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski Guzek Jackowski nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywane treści. . 626 339 710 785 37 217 61 76

bezumowne korzystanie z nieruchomości wzór pisma