KOLACJA DLA ROCZNEGO DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o KOLACJA DLA ROCZNEGO DZIECKA; Kolacja dla rocznego dziecka Cukrzyca; Niedoczynność
Gorączka u dziecka - jak reagować, jak wygląda leczenie i kiedy należy udać się do lekarza? Przedstawiamy odpowiedzi na pytania o to, jak należy zachować się w sytuacji wysokiej temperatury u maluszka. Oto krótki poradnik, który przyda się zwłaszcza początkującym rodzicom. Temperatura u dziecka pojawia się bardzo często podczas infekcji wirusowej lub bakteryjnej. W przypadku małych dzieci, sytuacja ta potrafi bardzo szybko ulec zmianie. Temperatura może zmienić się niemal z godziny na godzinę. Temperatura u dziecka - co oznacza i jak reagować? Jakie są przyczyny gorączki u dziecka?Należy mieć na uwadze fakt, że wskaźnik temperatury jest nieco inny aniżeli u osób dorosłych. Temperatura 38 stopni Celsjusza to w przypadku dzieci nadal stan podgorączkowy. I działa on korzystnie na walkę z chorobą. Wynika to z faktu, że taka temperatura zwiększa ukrwienie tkanek i stymuluje układ odpornościowy. Z kolei jeżeli temperatura przekroczy tę granicę, wówczas osłabia ona organizm i należy ją obniżyć. Jednym ze sposobów jest podanie łagodnych leków przeciwgorączkowych w syropie lub czopkach. Zobacz wideo Gorączka u dziecka - jak reagować? Objawy gorączki u dziecka - czym się charakteryzują?Objawy gorączki u dziecka są zazwyczaj łatwe do rozpoznania. Wysoka temperatura u dziecka jest zazwyczaj wyczuwalna ręką, poprzez dotknięcie czoła lub policzków. Można ją zauważyć nawet bez użycia termometru. Objawy charakterystyczne przy gorączce u dziecka to:czerwone wypieki na twarzy;trudności z oddychaniem - dziecko oddycha przez usta;dziecko jest marudne, apatyczne, senne;jego oddech staje się szybszy i nieco płytszy, niż na co dzień;dziecko popłakuje;ma załzawione u dziecka rocznego - jak się zachować?Gorączka u dziecka rocznego jest nieco inaczej mierzona, aniżeli w przypadku dorosłych. Temperatura 38 stopni to w dalszym ciągu tylko stan podgorączkowy. Nie mniej jednak, jeżeli dany maluszek przechodzi tak zwaną długotrwałą infekcję, pobieżne badanie temperatury ciała nie wystarcza i nie jest miarodajne. W takich sytuacjach należy mierzyć temperaturę co najmniej dwa razy dziennie. Najlepiej rano tuż po przebudzeniu się maleństwa oraz po południu. Warto jest zapisywać uzyskane pomiary. Wówczas będziemy mogli pokazać, jak wyglądał przebieg gorączki lekarzowi, co ułatwi mu późniejszą diagnozę. Warto dodać, że podczas infekcji wirusowej gorączka utrzymuje się zazwyczaj od 3 do 5 dni. Następnie spada. Później znowu się podnosi i po tym etapie wszystko spada do u dziecka - jak ją mierzyć?Temperatura u dziecka wymaga obserwowania i prawidłowego pomiaru. Niekiedy stanowi to spory problem dla rodziców, zwłaszcza początkujących. Na szczęście istnieją na to pewne sposoby: pod pachą - ta metoda jest najwygodniejsza w przypadku dzieci starszych, ewentualnie cierpliwych i mało ustach - sposób ten sprawdza się u małych i większych dzieci; pomiar daje wynik wyższy o 0,3ºC od odbytnicy - w ten sposób mierzymy gorączkę u niemowlaka, z uwagi na krótki czas mierzenia i szybki wynik pomiaru; końcowy wynik jest wyższy o 0,5ºC od rzeczywistej temperatury u dziecka jak zbić - sprawdzone sposoby"Gorączka u dziecka jak zbić" to temat najbardziej istotny w przypadku przedłużającej się i bardzo wysokiej temperatury. Gorączka u dziecka najczęściej pojawia się wieczorem lub w nocy. Możemy pomóc dziecku poprzez podanie leku przeciwgorączkowego. Niemowlaki i małe dzieci muszą przyjmować preparaty przeciwgorączkowe w syropach. Powinniśmy też używać leków, które są dostosowane do masy ciała dziecka. Najmłodszym najczęściej podaje się paracetamol, który zaczyna działać w ciągu 30-60 minut od podania. Z kolei Ibuprofen, oprócz działania przeciwgorączkowego, ma również działanie u trzylatka - jak pomóc dziecku z gorączką?Gorączka u trzylatka nie jest nic przyjemnym. Wysoka temperatura ciała sprawia, że organizm dziecka poci się i traci elektrolity oraz wodę. Dziecko jest słabe i zmęczone. Aby pomóc naszemu maluchowi przetrwać ten trudny czas, możemy skorzystać z następujących rad:Kiedy nasz maluszek jest chory bardzo ważne jest regularne nawadnianie go poprzez podawanie płynów. Najlepiej podawać do picia czystą wodę. Dla urozmaicenia smaku możemy dodawać sok z malin, miód czy cytrynę. Doskonale sprawdzą się, także herbatki obniżaniu gorączki u dziecka pomóc mogą chłodne okłady na dziecko musi odpoczywać w łóżku. Zadbaj o to, aby pomieszczenie miało właściwą temperaturę. Nie było ani za gorące, ani za zimne. Pokój powinien być regularnie wietrzony i nawilżaczy do częściej piżamkę i pościel - dziecko podczas gorączki szybko się u dziecka kiedy do szpitala - o czym warto wiedzieć?Gorączka u dziecka - kiedy rodzic powinien udać się z dzieckiem do szpitala? Odpowiedź na to pytanie wymaga przeanalizowania konkretnej sytuacji. Wyraźnym sygnałem, który świadczy o konieczności zabrania dziecka do szpitala jest bardzo wysoka temperatura i drgawki. Pamiętaj, aby nie wkładać niczego do buzi w momencie drgawek dziecka. W takich sytuacjach należy położyć dziecko na boku na podłodze. Po ataku drgawek jak najszybciej wezwij pogotowie ratunkowe lub lekarza, aby uniknąć tych następstwa - obniż szybko szczęście tak trudne sytuacje jak drgawki pojawiają się rzadko. Zazwyczaj większość maluchów po obniżeniu temperatury zaczyna się normalnie bawić, a stan fizyczny wyraźnie się poprawia.
82 poziom zaufania. Witam, takie zachowanie może wskazywać na kolkę niemowlęcą lub dolegliwości jelitowe związane np. ze zbyt łapczywym jedzeniem. Proszę sprawdzić, czy brzuch maleństwa nie jest twardy, napięty i obolały. Jeśli tak – może być wskazane podawanie kropli z symetykonem, które sprawią, że gazy zostaną usunięte
Coraz więcej jest dzieci chorych na cukrzycę. Niezdrowy tryb życia i otyłość mają na to duży wpływ. Co zrobić kiedy nasze dziecko zachoruje na cukrzycę? Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna z Kliniki Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Twoje dziecko jest chore na cukrzycę. Cukrzyca u dzieci diagnozowana jest coraz częściej i dlatego należy dowiedzieć się o niej jak najwięcej. Jak zapobiegać chorobie? Jak dbać o małego diabetyka? Na świecie przybywa ludzi z cukrzycą – przewiduje się, że w 2030 roku będzie ich 380 mln. Czy to prawda, że coraz więcej dzieci choruję na cukrzycę? Na początku lat 90. w Polsce zapadalność na cukrzycę wynosiła około 4,5 na 100 tys. nieletnich poniżej 15. roku życia. Powolutku, ale ciągle podnosiła się i po kilkunastu latach wzrosła prawie trzykrotnie! Zjawisko to obserwowane jest także w innych krajach. Rośnie zachorowalność zarówno na cukrzycę typu 1 (insulinozależną), jak i typu 2. Coraz więcej jest dzieci chorych na cukrzycę. Cukrzycy typu 1, jeśli tylko ujawni się klinicznie, nie sposób przeoczyć. Pojawiają się symptomy, które muszą zaniepokoić rodziców, opiekunów, lekarza rodzinnego – nadmierne pragnienie, senność, osłabienie, chudnięcie. Widać, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Niestety trudno rozpoznać chorobę w jej najwcześniejszej, niejawnej fazie. Kiedy pojawią się już zauważalne objawy, oznacza to, że choroba jest zaawansowana. Niszczenie komórek wysp trzustkowych następuje bowiem „milcząco” i dopiero kiedy sięgnie 85 proc. całości, cukrzyca ujawnia się. >> Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Te objawy powinny cię zaniepokoić Na świecie rośnie liczba osób z cukrzycą. Szczególnie niepokojącym zjawiskiem jest coraz częstsza zapadalność na tę chorobę wśród dzieci i młodzieży. Jeszcze do niedawna cukrzyca typu 2 była niemalże wyłącznie przypadłością ludzi starzejących się. Dziś nierzadkim zjawiskiem są przypadki insulinooporności u dzieci. Co możemy zrobić, by dziecko nie zachorowało na cukrzycę? Niewiele. Wiemy jak ten proces przebiega, ale nie wiemy co go rozpoczyna, ani jak go zahamować. A w cukrzycy typu 2? Do tej pory uważano ją za chorobę dorosłych. Ale teraz dotyka i dzieci. Faktycznie, cukrzyca typu 2 jest bardzo powszechna wśród osób dorosłych, ale od jakiś 10 lat, na świecie szybko wzrasta liczba dzieci dotknięta tym schorzeniem. I w naszej klinice, po przebadaniu kilkuset dzieci z nadwagą i otyłością, okazało się, że w tej grupie 2/3 pacjentów ma bardzo poważne zaburzenia przemiany materii. Zauważono podwyższone stężenie insuliny (insulinoporność), a u wielu z nich też podwyższony poziom cukru we krwi. Co to znaczy? Ni mniej, ni więcej, tylko to, że zachwiane zostały u tych dzieci mechanizmy regulujące przemiany materii i w nieodległym czasie z całą pewnością grozi im cukrzyca typu 2. Stąd alarmujący wniosek: otyłość jest poważnym zaczynem rozwijającej się cukrzycy typu 2! >> Indeks glikemiczny czyli węglowodany na indeksie Czy farmakoterapia może pomóc w walce z nadwagą, będącą przyczyną cukrzycy u dzieci? Przy cukrzycy typu 2 postępującej za otyłością decydujące znaczenie ma dieta i ruch. Niekiedy, gdy styl życia całkowicie nie poddaje się poprawie, podaje się pigułki. Robimy to bardzo rozważnie, dostosowując terapię do konkretnego dziecka, a każde działanie monitorujemy. Podstawowe znaczenie ma jednak edukacja prowadzona przez lekarza lub właściwie przygotowane pielęgniarki. Konieczna jest także dobra współpraca ze specjalistami od ruchu i aktywności fizycznej. Jakie mogą być konsekwencje zbyt późnej diagnozy cukrzycy u dziecka czy jej nieodpowiedniego leczenia? Powikłania są dotkliwe, ich pojawianie postępuje niepostrzeżenie i początkowo nieodczuwalnie. Z czasem dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych, a tym samym do zaburzeń wzroku, układu nerwowego, nerek. I to do tego stopnia, że konieczna staje się dializa, a nawet przeszczep nerki. Innego rodzaju komplikacje i wynikające z tego zagrożenia niosą stany niedocukrzenia. Wymienione tu powikłania występują u dzieci i młodzieży chorujących na cukrzycę typu 1, z wieloletnim złym wyrównaniem metabolicznym, co musimy podkreślić, aby nie mylić ze sobą różnych typów tej choroby. >> Dieta normokaloryczna: dlaczego warto stosować ją u dziecka? Typ 2 cukrzycy, jeżeli wystąpi już w wieku rozwojowym, a nawet „jedynie” otyłość, dają inne powikłania. Są to np. zaburzenia lipidowe, nadciśnienie tętnicze, stłuszczenie wątroby, często przeciążenie szkieletu, zaburzenia dojrzewania, jednak najgorszym z nich wydaje się postępujące pogłębianie oporności na działanie insuliny oraz zaburzenie czynności komórek wydzielających insulinę – to w wieku dorosłym doprowadzi w końcu do takich powikłań, jak w źle kontrolowanej cukrzycy typu 1. Czym one grożą? W najcięższym przypadku uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, co wynika z „niedocukrzenia” mózgu. Osoby, które taki epizod przeszły, potrafią dostrzec i odpowiednio zinterpretować poprzedzające je symptomy: pocenie się podenerwowanie, brak koncentracji, uczucie głodu, czasem też objawy psychotyczne. Niestety nie zawsze się pojawiają i wtedy bez ostrzeżenia dochodzi do głębokich zaburzeń świadomości, utraty przytomności, drgawek. Tego wszystkiego mali pacjenci muszą się nauczyć. Przed nimi długa droga, którą muszą przeżyć z cukrzycą. Dziecko nie ma takiego poczucia odpowiedzialności, które stałoby na straży właściwej terapii, trwającej zresztą 24 godziny na dobę. Dlatego potrzebuje wsparcia, kogoś, kto nad nim czuwa i uczy podejmować decyzje w tylko z pozoru błahych sprawach: kiedy zjeść, kiedy podać i kiedy zwiększyć dawkę insuliny. Konieczne jest współdziałanie ze szkołą oraz szybka komunikacja z domem. Cukrzyca typu 1 stawia niełatwe zadania przed edukacją zarówno dzieci, jak i opiekunów. >> Otyłość u dzieci: jak odchudzić grube dziecko? Na cukrzycę chorują zarówno dzieci małe, jednoroczne, jak i przedszkolaki, uczniowie i zbuntowane nastolatki. Do każdego trzeba dotrzeć w innej formie, innej szukać motywacji. A to nie jest łatwe, zwłaszcza, że dziecko nie mogąc sobie poradzić, zaczyna uciekać od rzeczywistości. Pojawiają się kłamstewka i oszustwa w odczytywaniu wyników, przyjmowaniu posiłków. Nie wynikają ze złego charakteru młodych pacjentów, ale są przejawem ich bezradności wobec wymagań stawianych przez tę trudną chorobę. Edukacja musi być ciągła, powtarzalna, „szyta„ na miarę pacjenta i jego możliwości. Czym są analogi insuliny i czym się różnią od innych insulin? Są produktami bardzo podobnymi do insuliny, uzyskanymi na drodze biotechnologicznej. Od insuliny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. To spowodowało zmianę właściwości związanych głównie z ich wchłanianiem się z tkanki podskórnej do krwi. Konsekwencją tego jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające) lub jego równomierne wydłużenie (analogi długo działające), natomiast ich oddziaływanie na komórki organizmu, gdy już tam dotrą, jest praktycznie takie, jak insuliny ludzkiej. Jakie korzyści ma z tego pacjent, a zwłaszcza dziecko? Analogi, poprzez ogólnie lepsze zapewnienie wyrównania cukrzycy, znacząco poprawiają jakość życia, ponieważ pozwalają zmniejszyć lub zmienić liczbę posiłków. Możliwe staje się wyeliminowanie dodatkowych przekąsek, które mają ochronić chore dziecko przed wystąpieniem hipoglikemii (znacznego i groźnego spadku poziomu glukozy we krwi), a także zjedzenie czegoś, na co ma ochotę, czasem nawet ciastka. Istnieje bowiem możliwość dodatkowego podania kilku jednostek szybko działającego analogu insuliny, co zwłaszcza dla dzieci jest istotne. Analogi szybko działające wchłaniają się już po kilku, kilkunastu minutach, można je więc podać bezpośrednio przed posiłkiem (nie jest konieczne, jak w przypadku insuliny ludzkiej, zachowanie 30–45-minutowej przerwy między wstrzyknięciem a początkiem posiłku). Można również doraźnie, według potrzeby, modyfikować dawki. >> Wczasy odchudzające - sposób na trwałą zmianę nawyków żywieniowych dziecka Chorzy na cukrzycę mają nadzieję na przełom w jej leczeniu. Skąd może on nadejść? Z genetyki, biotechnologii, komórek macierzystych?Wszystkie te kierunki są obiecujące. Na wszystkich tych polach prowadzone są badania. Trudno powiedzieć która z tych dróg najszybciej doprowadzi do oczekiwanego przełomu. Ale bez względu na to, jedno jest pewne: oczekujący na nowości farmakologiczne nie są zwolnieni z codziennego, żmudnego wykonywania zaleceń lekarzy. I to w wielu aspektach. Bo terapia cukrzycy jest jak krzesło oparte na czterech nogach: lekach, diecie, ruchu i edukacji. I żadnej z nich nie może zabraknąć Dzieciństwo kojarzy się z beztroską i zabawą. Jak to pogodzić z ostrymi rygorami jakie diabetykom narzuca choroba? Na ile nowoczesna terapia pomaga dźwigać ten ciężar? Postęp w leczeniu cukrzycy jest ogromny. Badania koncentrują się na poszukiwaniu coraz lepszych rozwiązań kliniczno-farmakologicznych w dążeniu do naśladowania fizjologicznego uwalniania insuliny. Wyprodukowanie wysoko oczyszczonych insulin ludzkich oraz opracowanie nowoczesnych metod ich podawania – pomp insulinowych oraz penów, to kroki milowe w udoskonalaniu metod leczenia. Kolejnym bardzo istotnym osiągnięciem było wprowadzenie analogów insuliny ludzkiej. Dr hab. n. med. Piotr Fichna, Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu miesięcznik "Zdrowie"
Katarzyna Szymczak. Usuwanie błony z oka u dziecka – odpowiada Lek. Malwina Linard-Krawczyńska. Operacja płuca u wcześniaka urodzonego w 31 tygodniu ciąży i jej znaczenie dla zdrowia dziecka – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki. Uraz kciuka w lewej ręce – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk.
Pytanie nadesłane do redakcji Czy 2,5-letnie dziecko może zachorować na cukrzycę i jakie czeka go leczenie? Odpowiedziała dr med. Joanna Nazim Klinika Endokrynologii Dzieci i Młodzieży Katedry Pediatrii Polsko-Amerykański Instytut Pediatrii w Krakowie Cukrzyca może pojawić się u dziecka w każdym wieku. Jeszcze kilkanaście lat temu cukrzyca u najmłodszych dzieci rozwijała się wyjątkowo rzadko. Ostatnio jednak zapadalność na tę chorobę u dzieci do 5. roku życia bardzo szybko wzrasta. Najczęstszą postacią cukrzycy u dzieci w wieku powyżej 6. miesiąca życia jest cukrzyca typu 1, spowodowana znacznym niedoborem insuliny, który jest następstwem autodestrukcji (samozniszczenia) wysp trzustkowych produkujących ten hormon. Insulina jest substancją wydzielaną do krwi przez tzw. komórki beta wysp trzustki, niezbędnym do prawidłowego przyswajania przez różne tkanki organizmu glukozy pochodzącej ze spożytych węglowodanów, a także do produkcji białka i tłuszczu budujących rosnący organizm. Pierwszymi objawami budzącymi podejrzenie rozwijającej się cukrzycy są: wielomocz (częste oddawanie dużych objętości moczu, także w nocy) wzmożone pragnienie i picie dużej ilości płynów chudnięcie. U małych dzieci można też zauważyć narastające osłabienie, niechęć do zabawy, nadmierną senność. Objawy te często pojawiają się w czasie lub bezpośrednio po przebytej infekcji np. układu oddechowego. Jeżeli trzustka wydziela zbyt mało insuliny lub całkowicie przestaje ją produkować, jedyną metodą leczenia jest zastosowanie insuliny. Insulina jest podawana w formie wstrzyknięć za pomocą specjalnych wstrzykiwaczy, tzw. piór insulinowych, lub w postaci ciągłego podskórnego wlewu z użyciem osobistej pompy insulinowej. Ilość podawanej codziennie insuliny, częstość i pora jej wstrzyknięć są zmienne i zależą od liczby spożywanych przez dziecko posiłków, ich wielkości i składu oraz od trybu życia dziecka i ewentualnej obecności dodatkowych chorób. Żywienie jest więc obok insulinoterapii bardzo istotnym elementem leczenia. Posiłki powinny dostarczać ilości energii niezbędnej do prawidłowego wzrostu dziecka i utrzymania masy ciała należnej do wzrostu. W komponowaniu posiłków zaleca się przestrzeganie zasad tzw. zdrowego żywienia i unikanie spożywania tzw. węglowodanów prostych. Odpowiedni dobór dawek insuliny do zmieniających się potrzeb dziecka ma na celu utrzymanie stężenia glukozy we krwi jak najbliższego wartościom prawidłowym, celem unikania niekorzystnego wpływu nadmiaru, jak i niedoboru glukozy na funkcje różnych narządów ciała. Piśmiennictwo: ISPAD Clinical Consensus Guidelines 2009, Compendium. Pediatric Diabetes, 2009; 10 (Supl. 12). Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2011. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Diabetologia Praktyczna, 2011; 12 (Supl. A).
. 169 256 439 496 673 446 523 483
cukrzyca u rocznego dziecka forum
